In deze leesautobiagrafie vertel ik over mijn leesgewoonten over de jaren.
Vroeger werd er thuis ooit wel voorgelezen, alhoewel ik bijna helemaal niets daarover, en over de liedjes die ik toen leuk vond, herinner. Ik stapte snel al over tot "gewoon" lezen, en las de boekjes dat normaal bedoeld waren om voorgelezen te worden. Mijn leesplezier kwam snel naar een stop, omdat ik op zesjarige leeftijd naar Nederland moest meeverhuizen met de familie, zonder een woord Nederlands te spreken; gelukkig leerde ik snel Nederlands en kon ik zo snel weer lezen.
Op de de basisschool werd wel een aantal keer voorgelezen, maar het stopte snel en we moesten even snel boeken lezen. Helaas was het assortement "boeken voor groep 3-ers" nogal beperkt tot korte verhalen, wat ik erg jammer vond, omdat ik liever encyclopedien las in plaats van "echte" boeken; ik wou vaak weten hoe iets werkt. Een uitzondering vormde Roald Dahl; zijn boeken vond ik helemaal geweldig, meestal door de (ietwat donkere) humor die zijn boeken bevat. Ik las ook soms Harry Potter, omdat ik toen nieuwsgierig was naar de boeken. Ik las soms ook de boeken van Carry Slee en de Hoe overleef ik.... serie, hoewel ik dat wel ietwat minder vind
Helaas beeindigde mijn leesdrift toen ik op de middelbare zat, omdat ik veel meer huis- en leerwerk krijg dan vroeger. Ik besloot dus om een van mijn hobbies af te schaffen, en omdat voor mij dfe boeken in de middelbare veel minder interessant waren dan vroeger (en omdat ik al zo veel moet leren), las ik bijna niet meer.
Ik lees nog steeds niet vaak in de bovenbouw, een beetje omdat ik gewoon lui ben, maar vooral omdat ik een enorme aversie heb voor "diepe" thema's, "subtiele" sociaal comentaar en een groot gebrek aan humor in de boeken dat beschikbaar zijn. Ik heb dus eigenlijk weinig zin om aan mijn leesbiografie te werken; door saaie boeken lezen en daarna ze moeten ontleden voor een diepere betekenis lijkt mij een kwelling. Ik kan wel op niveau 3 lezen, maar ik betwijfel of ik het leuk ga vinden.
Faza Asmara
